Kolejny dzień z projektem OCALAMY – Wrocław, 22 listopada 2019
W 101. rocznicę zakończenia walk o Lwów spotkaliśmy się o godz. 9.00 przy bramie głównej Cmentarza parafii pw. Świętej Rodziny we Wrocławiu przy ul. Smętnej we Wrocławiu. Przy udziale m.in. wicewojewody dolnośląskiego Jarosława Kresy, dowódcy garnizonu Wrocław gen. Dariusza Krzywdzińskiego i przedstawiciela 16. Dolnośląskiej Brygady Obrony Terytorialnej uhonorowaliśmy groby weteranów walk o wolność i niepodległość, w tym obrońców Lwowa.
Emblematem „Ojczyzna swemu obrońcy” oznaczone zostały groby:
- Piotra Lesiaka
- Jerzego Teisservre'a
- Władysława Morasiewicza
Przy każdym grobie naczelnik Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN we Wrocławiu Wojciech Trębacz przedstawił sylwetki bohaterów, a zastępca dyrektora Oddziału IPN we Wrocławiu dr Katarzyna Pawlak-Weiss złożyła wiązankę kwiatów.
Ze wzruszeniem słuchaliśmy również opowieści krewnych bohaterów o ich życiu i poświęceniu dla innych.
Na zakończenie uroczystości wiązankami kwiatów upamiętniliśmy obrońców Lwowa z 1918 roku pod poświęconym im pomnikiem, znajdującym się na tym cmentarzu.
O godz. 11.30 w Sali Kolumnowej Dolnośląskiego Urzędu Wojewódzkiego rodzinom i obrońcom pamięci o bohaterach akcji OCALAMY wręczone zostały dyplomy i podziękowania.
W ostatnim czasie oznaczono insygnium „Ojczyzna swemu obrońcy” 29 grobów rozsianych po całym Dolnym Śląsku.
WŁADYSŁAW MORASIEWICZ
ur. 26.6.1896 r. Buczacz – zm. 18.12.1992 r.
Żołnierz II oraz III Brygady Legionów Polskich. Uczestnik krwawych starć pod Nadwórną w 1914 roku, gdzie został ranny oraz w całej kampanii wołyńskiej z bitwą pod Kostiuchnówką włącznie. Po kryzysie przysięgowym i przegranej bitwie pod Rarańczą został internowany przez władze austro-węgierskie i skierowany na front włoski. Stamtąd po zakończeniu wojny przedostał się do Polski, wstępując w czerwcu 1919 roku w szeregi Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej dowodząc kolumną sanitarną 12. Dywizji Piechoty oraz oficer sanitarny w 6. Batalionie Sanitarnym we Lwowie. W okresie międzywojennym pracował jako lekarz PKP oraz lekarz domowy. We wrześniu 1939 roku został ponownie zmobilizowany jako komendant pociągu sanitarnego. Uniknął niewoli, czynnie włączając się w działania Rady Pomocy Żydom „Żegota” oraz ZWZ-AK. We wrześniu 1944 roku został powołany do Wojska Polskiego, kończąc służbę w stopniu majora. Po zakończeniu wojny przeniósł się na Dolny Śląsk, pełniąc funkcję lekarza powiatowego oraz kierownika Referatu Zdrowia Starostwa Powiatowego w Głogowie. Organizował przychodnie w Sławie, Gaworzycach, Grębocicach oraz Bytomiu Odrzańskim. Tą ostatnią kierował osobiście w latach 1947–1972, zyskując szacunek i wdzięczność mieszkańców.
JERZY TEISSEYRE
ur. 26.11.1902 r. – zm. 13.06.1988 r. Wrocław
Uczestnik walk o Lwów w 1918 roku, po których wstąpił do Wojska Polskiego, biorąc udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Wojnę zakończył w stopniu kaprala piechoty, rozpoczynając studia mechaniczne na Politechnice Lwowskiej. W latach 1928–1939 pracował w Lubelskich Zakładach Lotniczych, biorąc udział w pracach nad konstrukcją blisko 20 rodzajów samolotów. We wrześniu 1939 roku został ewakuowany do Rumunii, z której przedarł się do Francji, a następnie Anglii wstępując w szeregi Polskich Sił Powietrznych i uzyskując stopień podporucznika. Po wojnie powrócił do kraju i zamieszkał we Wrocławiu. Był profesorem Politechniki Wrocławskiej, pełnił również funkcję dziekana Wydziału Lotniczego w latach 1949–1956.
PIOTR WŁADYSŁAW LESIAK
ur. 26.06.1896 r. Piotrków – zm. 08.04.1976 r. Wrocław
Jako student zgłosił się na ochotnika do Legionów Polskich w 1914 roku. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej w trakcie obrony Lwowa oraz później w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1939 roku został ponownie zmobilizowany do Wojska Polskiego, walcząc w Kampanii Polskiej 1939 roku. Po zakończeniu walk działał w konspiracji ZWZ/AK.
